Ik merk dat mensen angst hebben om verbinding te maken met hun innerlijke leefwereld. Ze vinden het lastig om hun gevoelens gewaar te worden, om hun gedachtewereld te controleren, om te ervaren wat er qua innerlijke beleving in hen aanwezig is… Het ‘vriendjes worden’ met de huishouding binnenin, is voor velen geen liefde op het eerste gezicht-relatie. Een gestaag groeiende vriendschapsrelatie is evenmin voor de hand liggend.
‘Ik weet dat er een paar deksels van beerputten op mij liggen te wachten, als ik naar binnen keer,’ hoorde ik ooit zeggen. ‘De stank zal niet te harden zijn als ik ze open maak’. Wat ik me afvraag is: gaat er van dat wezenlijke, innerlijke deel van onszelf dan zo’n grote dreiging uit? Ervaren we onze kern als zo'n reëel gevaar?
Ben jij ook iemand die niet echt vertrouwt wat er binnenin jou leeft?
Wij, westerlingen, zijn het gewend onze aandacht op de buitenwereld te richten: bij de ander, bij de omstandigheden, in de materie, bij de maatschappij… Daar is zoveel aan beleving te ‘vergaren’: overvloed en overaanbod in de keuze van alles en nog wat, voeding, auto’s, smartphones, smart Tv’s, reizen, kleding, geuren en kleuren, vrijetijdsbestedingen… Zonder dat het ons veel moeite kost, lijken we de uitdagingen vlot en gemakkelijk aan te gaan om de allernieuwste technologische hebbedingetjes onder de knie te krijgen. Maar wanneer het over ons innerlijk koninkrijk gaat, deinzen we terug, worden we onzeker, aarzelen en twijfelen we… en zien we weinig of geen meerwaarde om de uitdagingen van ‘binnenin’ aan te gaan… Tot we vastlopen, het helemaal niet meer weten, en vrezen dat we te rade moeten gaan bij de ‘verdrietdokter’, zoals Prof. De Wachter het in zijn boek ‘De wereld van De Wachter’ zo mooi verwoordt. Het lijkt alsof we collectief bang zijn van onszelf, bevreesd voor wat we daar aantreffen.
Wat zou een goede vriendschapsband met jouw innerlijke wereld je kunnen opleveren? Of beter nog, wat als die vriendschap liefde wordt? Of als je er zou in slagen om er op zijn minst evenveel – liefst nog veel meer - van te houden als van de uiterlijke wereld?
1. Je beschikt over een extra informatiekanaal om je op te beroepen op je weg door het leven. De innerlijke wereld is een waardevolle bron om kennis te vergaren. Deze info is van een andere orde, verschillend, dan wat afkomstig is uit uiterlijke wereld.
2. Je zal jezelf beter leren kennen. Dit zal het pad effenen dat naar meer innerlijke rust en het ervaren van diepere en meer duurzame geluksgevoelens leidt.
3. Het ‘afhankelijk zijn van’ zal afnemen. Je zal automatisch meer de volle verantwoordelijkheid leren dragen voor je innerlijke huishouding en je eigen leven. Want jij bent verantwoordelijk voor jouw leven. Ik voor dat van mij.
4. Je zal tot het besef komen dat het ervaren van geluksgevoelens een intern gebeuren is, dat als het erop aan komt niet zo veel van doen heeft met de ander noch met de buitenwereld.
5. Je zal een ervaring gemakkelijker kunnen synthetiseren tot één waardevol geheel, zonder dat je jezelf hoeft te verliezen of in de verhalen van je overvolle hoofd, of in de overload aan emoties.
6. Het stimuleert je creatieve vermogens in de zo breed mogelijke betekenis van het woord. Je zal gemakkelijker oplossingen zien en vlotter beslissingen kunnen nemen.
7. Je kan tot de ‘ontdekking’ komen dat alle mensen en gebeurtenissen die je tegenkomt in je leven betekenisvolle en belangrijke gidsen zijn op je pad van persoonlijke groei.Dit verruimt je.
Hoe vertrouwder je met je binnenwereld wordt, hoe leuker je het zal vinden om ermee te verbinden, er actief en constructief in aan de slag te gaan, en erin te vertoeven.
Bestaansrecht geven aan je innerlijke wereld verruimt je lichaamsbewustzijn, je denken, je voelen… je hele beleving… het is een verrijking voor je hele wezen!
Wil je meer weten over mijn activiteiten? Neem eens een kijkje op mijn website.
Comments